میم مثل دنیای خاطراتم

برای تو می نویسم ...... برای تو که با آمدنت زمستان را برایم به بهار تبدیل کردی ..... برای تو عزیزدلم که همیشه بدون این که بدانی با وجودت سختیها را برایم راحت کردی و مرهم دردهایم بودی  وقتی کنارم هستی تمام دردهایم را فراموش می کنم وقتی شادمانه می خندی دنیا از ان من است حال که تو را دارم دیگر از خدای خود چه می خواهم ؟ همیشه بخاطر وجود نازنینت خدا را شاکرم  فرزندم .... بدان یک نفر هست که دنیایش را ، همه ی هستی و رویایش را به شکوفایی احساس تو پیوند زده و دلش میخواهد لحظه ها را با تو به خدا بسپارد.  فرزندم تمام لحظه های عمرت را به خدایی بسپار که بیشتر از من هوایت را دارد خدایا ای مه...

زندگی باید کرد گاه با یک گل سرخ گاه با یک دل تنگ ...